W dniu 16 września 2011 uchwalona została ustawa o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. 2011 nr 234 poz. 1390) w zakresie usług tzw. premium rate. W zasadniczej części nowelizacja dotyczy usług telefonicznych (stacjonarnych oraz przede wszystkich mobilnych), ale odnosić się może także w znacznej części do usług VoIP.
Z nielicznymi wyjątkami nowela weszła już w życie w grudniu 2011 roku. Zmiany wprowadzone zostały, jak podkreśla się w uzasadnieniu poselskiego projektu ustawy, w celu zwiększenia ochrony użytkowników końcowych i abonentów, przed nadużyciami w związku z korzystaniem z usług o podwyższonej opłacie (premium rate).
Modyfikacja przepisów poszerza obowiązki informacyjne wobec odbiorców usług o podwyższonej opłacie. Z inicjatywy Senatu RP doprecyzowano, iż określić należy próg kwotowy każdego okresu rozliczeniowego, a w przypadku jego braku – jak to ma miejsce w przypadku pre-paid – każdego cyklu miesięcznego. Po przekroczeniu takiego progu, dostawca usługi zobowiązany będzie do natychmiastowego poinformowania o tym abonenta oraz do zablokowania na żądanie abonenta możliwości wykonania połączeń na numery usług o podwyższonej opłacie i odbierania połączeń z takich numerów, chyba, że nie będą powodowały obowiązku zapłaty po stronie abonenta. Ponadto, Senat zadbał, aby na dostawców usługi nałożono obowiązek ustalenia, co najmniej trzech progów kwotowych, które wynosić mają 35, 100 i 200 złotych (por. nowy art. 64 ust. 5 PT). Wydaje się, że intencją ustawodawcy było powiązanie progów kwotowych ze wszystkimi usługami o podwyższonej opłacie, gdyż fragment art. 64 ust. 5 pkt 2)- „(…) odbierania połączeń z takich numerów (…)”, może sugerować, iż chodzi tylko o usługi głosowe. Przepisy w zakresie progu kwotowego (art. 64 ust. 5) wejdą w życie 5 maja 2012 roku. W mojej ocenie rozwiązanie te dotyczy także ISP, świadczących usługi VoIP.
Ustęp 6 art. 64 PT, ma na celu ustanowienie domniemania wywiązania się przez dostawcę publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej z obowiązku natychmiastowego poinformowania abonenta o fakcie przekroczenia określonego progu kwotowego. Za realizację tego obowiązku uważa się wykonanie przez dostawcę usługi, co najmniej trzykrotnej próby połączenia z abonentem w ciągu 24 godzin od chwili przekroczenia progu kwotowego. Jednakże ze względów technicznych trzymanie się literalnego brzmienia tego przepisu i przekazania informacji rzeczywiście, od chwili faktycznego przekroczenia progu kwotowego, wydaje się być mało realne do wykonania.
Dodany do Prawa telekomunikacyjnego art. 65a umożliwia abonentom na ich żądanie bezpłatne blokowanie połączeń wychodzących na numery o podwyższone opłacie (lub na numery poszczególnych rodzajów takich usług) oraz połączeń przychodzących z takich numerów, a także pozostawić abonentowi możliwość określenia maksymalnej ceny za jednostkę usługi albo ceny za połączenie, w przypadku usługi taryfikowanej za całe połączenie i nieodpłatnego blokowania połączeń wychodzących na numery usług o podwyższonej opłacie, których cena przekracza cenę maksymalną określoną przez abonenta w żądaniu przy założeniu, że takie połączenia nie będą powodowały obowiązku zapłaty po stronie abonenta. W tym przypadku nie jest doprecyzowany zakres pojęcia „rodzajów usług”. Zmiany w tym zakresie (poza blokowaniem połączeń wychodzących na numery o podwyższonej opłacie oraz połączeń przychodzących z takich numerów – ust. 1 art. 64a) wchodzą w życie 5 maja 2012 roku.
W przypadku niewypełnienia lub nienależytego wypełniania obowiązków określonych w art. 64, 64a i art. 65 Prawa telekomunikacyjnego, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, w drodze decyzji, może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 3 % przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym (art. 210 ust. 1 PT).
Natomiast w dalszym ciągu utrzymano w mocy przepis, mówiący, że świadczenie usług o podwyższonej opłacie odbywać się będzie na podstawie umowy zawieranej w sposób określony w art. 56 ust. 2 zdanie drugie PT. Oznacza to, że do zawarcia takiej umowy dochodzi per facta concludentia, a to poprzez dokonanie konkretnych czynności faktycznych (np. poprzez wybranie numeru usługi, z której ma się zamiar skorzystać).
Łukasz Bazański
Autor jest radcą prawnym, prowadzącym kancelarię radcy prawnego specjalizującą się m.in. w problematyce zagadnień wynikających z ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz prawa telekomunikacyjnego, a także doktorantem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego, zajmującym się problematyką odrębnej własności włókien światłowodowych.
itB Legal Kancelaria Radcy Prawnego Łukasz Bazański
